اخبار روز و مطالب جالب و دانلود آپدیت آنی ویروس

داوود مرادیان

چه می شود که تنها ظرف 20 سال پس از آغاز خلافت معاویه واقعه عاشورا به وجود می آید ؟ معاویه در این 20 سال از چه تکنیکی در رسانه های خود بهره برد؟

خالد بن زید از معاویه نقل می کند : «هر گاه فردی از بنی امیه از جایش حرکت  می کرد،علی (ع) را لعن  می کرد.خلفای بنی امیه از سال 41 که سال خلع حسن بن علی(ع) از خلافت بود تا سال 99 آخرین روزهای حکومت سلیمان بن عبد الملک و آغاز حکومت عمر بن عبد العزیز ، علی (علیه السلام) را سب و لعن می کردند.» (تاریخ أبی الفداء ، فصل فی ذکر بطال عمر بن عبد العزیز سب علی بن أبی طالب علی المنابر ، ج1 ، ص287)

در هر دوره ای تاکتیک سیاه نمایی در دراز مدت می تواند به راحتی حق را در پشت حجاب مخفی کند و کار را به جایی برساند که برای تقرب به خدا سر فرزند رسول خدا را نیز جدا کنند و یا برای تقرب به خدا در کنار کعبه هم قسم شوند تا امیر مومنان را ضربت زنند.اما در روزگار ما ابزار و شیوه های اجرای این تاکتیک بسیار وسیع تر شده است.به عنوان مثال در ماجرای ایران، رسانه های فارسی زبان وابسته به سرویس های اطلاعاتی غربی نظیر بی بی سی و وی او ای در پرداخت اخبار مربوط به ایران در همه چیز اعم از تیتر، سوتیتر، لید خبری و جملات داخل خبر، چه مکتوب و چه تصویری سعی می کنند فضایی سیاه و یا خاکستری مایل به سیاه را در ذهن مخاطب خویش ایجاد کنند. به این شرح که

1- استفاده از تیترهای دارای بار منفی برای خبرهای معمولی. به طور مثال: « اعدام چهارپایان در ایران!» که به موضوع شلیک تیر به قاطرهای قاچاقچی در مرزهای صعب العبور می پردازد.به بار معنایی اعدام و جایگاهش در جستجوی این واژه در موتورهای جستجو و نیز تاثیر روانی آن دقت کنید. خبر فوق را با این خبر قیاس کنید:«کماندوهای اسراییلی روی کاروانهای امدادی عازم غزه پیاده شدند! » یعنی همان قتل عام کشتی آزادی! به تفاوت در تیتر زدن دقت کنید. (هر دو تیتر متعلق به سایت بی بی سی است) و یا استفاده از تصویر تراکتی کوچک که در مخالفت با ورود احمدی نژاد به لبنان در ناحیه ای وهابی نشین نصب شده بود توسط بی بی سی به صورت عکسی که به نظر پوستر می آمد برای تحت تاثیر قراردادن استقبال تاریخی از رئیس جمهور.

2- استفاده از عبارات شک برانگیز:«ایران ادعا می کند.» «ایران می گوید»، «کارشناسان(!) می گویند» (در خصوص خبرهایی که سیاه نمایی باشد)... در رسانه های مذکور.

3- خاکستری کردن اخبار، بدین شکل که اگر خبر درباره موقفیت بود با عبارات شک برانگیز بار امید آن به شدت کاسته شود و اگر خبر «مبهم بود» مثل ماجرای یارانه ها با بزرگنمایی بخش هایی از خبر که واقعی است، «مثل ده درصد گران شدن هزینه حمل و نقل شهری» و سپس مربوط کردن خبر با زیرکی به ارتباط ایران و نزوئلا. همراه با چاشنی گفتگو با کارشناسانی که صحبت آنها قرار نیست پایه گزارش باشد، بلکه قرار است تا فقط گزارش را «تائید» کند.

4- اگر یک بخش خبری بی بی سی فارسی را روی کاغد پیاده کنید به خوبی متوجه می شوید که در تمام آن، چیزی که بسیار دیده می شود، نا امیدی، یاس، فشار اقتصادی ، خستگی و در یک کلام القای بریدگی و نا امیدی است. در بلند مدت اگر رسانه خودی روی تاکتیک القای امید مبتنی بر صداقت و شفافیت و عدالتخواهی بدون تفاوت گذاشتن بین افراد تاکید کند و مسئولانش رسانه خودی را به محل دادخواهی مظلومین تبدیل کنند(همچون اقدام تحسین برانگیز رادیو در ستاندن حق کارگرهای شرکتی مخابرات در مقابل سخنگوی بی ادبی که مورد سوال واقع شده بود.) و آبروی افراد را به آبروی نظام گره نزد اعتماد مردم به رسانه ملی چنان زیاد خواهد شد که سیاه نمایی های رسانه های دشمن خللی در آن وارد نخواهد کرد. به واقع صدا وسیما بایستی انفعال را کنار بگذارد و جسارت تولید یک «90 اقتصادی و سیاسی» را به خود بدهد، حتی اگر ماهی چند شهید نیز در این راه تقدیم کند.

رسوب گذاری:
رسوب گذاری یعنی «تحریف واقعیت با استفاده از تکرار.»
عبارت تاریخی: «مگر علی نماز می خواند؟» توسط امویان دقیقا ثمره تکراری است که بر سر منابر و به دستور اصحاب لباس زرد انجام پذیرفت. و دیگر قصه قتل عثمان است که حتی پایش به کربلا هم می رسد که خطاب به سیدالشهدا می گویند: «تورا تشنه می کشیم چنان که او تشنه مرد!» یعنی به نوعی سیدالشهادا را در قتل عثمان دخیل می دانند و یا هنوز روایت امویان قدرت خود را دارد که به خونخواهی عثمان باید بر علی شورید. رسوب گذاری یعنی همین. اینکه رسانه های دشمن آنقدر یک موضوع را تکرار کنند که ملکه ذهن مخاطب شود.
این اقدامی است که هر روز توسط رسانه های مذکور تکرار می شود.